Nie każda gleba o dużej przydatności rolniczej nadaje się pod sad i odwrotnie, na niektórych glebach o małej przydatności rolniczej drzewa owocowe dobrze rosną i owocują. Mają one stosunkowo duży system korzeniowy, wymagają więc przede wszystkim gleby głębokiej. Najczęściej wzrost korzeni drzew ogranicza zbyt wysoki poziom wód gruntowych, a czasem płytko występująca zbita warstwa rudawca. Wysoki poziom wód gruntowych, który sprzyja niektórym roślinom rolniczym, może mieć szkodliwy wpływ na rozwój drzew. Ilustruje to rysunek 15. Gorszy wzrost drzew tam, gdzie plony siana są większe od przeciętnych, tłumaczy się niekorzystnym wpływem wysokiego poziomu 34 wód gruntowych. Nie pozwala on na wykształcenie głębszego systemu korzeniowego, wskutek czego masa gleby, którą przerastają korzenie i z której czerpią wodę, jest mała i mimo nawet silnego podsiąkania wody drzewa odczuwają jej brak. Najmniejsza dopuszczalna odległość wod gruntowych od powierzchni gleby powinna wynosić: dla orzecha włoskie­go 2,5 m, dla grusz i czereśni 2,0 m, dla wiśni, moreli i brzoskwiń 1,8 m, dla jabłoni i leszczyny 1,5 m, dla śliw 1,0 m. Dla oceny gleby najlepiej wykopać w różnych miejscach pola kilka dołów (odkrywek glebowych) głębokości 180-200 cm, w kształcie wąskiego prostokąta (na szerokość kopiącego). Jedna z węższych ścian dołu 35 powinna być pionowa, a przeciwległa strona uformowana w schodki ułatwiające zarówno kopanie, jak i wchodzenie (rys. 16). Najlepiej kopać odkrywkę wkrótce po spłynięciu wód na wiosnę — w maju — jeszcze przed wystąpieniem okresów suszy. W sierpniu lub we wrześniu bowiem nie można czasem dokopać się do wody nawet na glebach z natury zbyt wilgotnych, w które korzenie drzew nie mogą wrastać głęboko właśnie z powodu wody gruntowej podchodzącej blisko powierzchni w innych miesiącach. Kopiąc odkrywkę w czasie suszy, można określić dłużej utrzymujący się poziom wód gruntowych na podstawie barwy gleby: tam gdzie ma barwę zgniłozieloną, woda utrzymuje się długo, barwa jasnoceg-lasta świadczy o krótkotrwałym zalewaniu.