W roku sadzenia drzew można ich nie nawozić, jeśli zaś gleba była bardzo dobrze przygotowana, a zwłaszcza wyściółkowana obornikiem, to można ich wcale nie nawozić przez 2 lata lub zastosować tylko niewielką ilość nawozów azotowych. Poczynając od trzeciego roku stosuje się już azot i magnez, a po czterech latach — azot, magnez i potas, w dawkach podanych w tabeli 7. Dawniej stosowano zróżnicowane dawki, zależnie od gatunków drzew owocowych. Obecnie poleca się dawki te same, bez względu na to, czy mamy sad jabłoniowy, czy tez gruszowy, czereśniowy, śliwowy itp. Podane w tabeli 7 dawki w czystym składniku należy przeliczyć na odpowiednią ilość nawozów mineralnych. Jeśli chcemy dać 120 kg N, to musimy np. wysiać 600 kg 20-procentowego siarczanu amonowego Coroczne wysiewanie na wszelki wypadek największych zalecanych dawek, jak to czynią niektórzy sadownicy, odbija się na drzewach ujemnie; zwłaszcza szkodliwe jest przenawozenie jednym składnikiem. Na przykład przenawozenie potasem wywołuje u drzew głód magnezu. W razie potrzeby nawożenia drzew magnezem stosuje się techniczny uwodniony siarczan magnezowy w ilości 100-200 kg na 1 ha. Właściwe dawki nawozów mineralnych, z uwzględnieniem odpowiednich ich proporcji, można najlepiej ustalić na podstawie wyników analiz chemicznych gleby i liści. Analizy takie wykonują Okręgowe Stacje Chemiczno-Rolnicze. Oto ich adresy: Olsztyn, ul. Kołobrzeska 11 Opole, ul. Oleska 123 Poznań, ul. Sieradzka 15 Rzeszów, ul. Anieli Krzywoń 3 Szczecin, Al. Wojska Polskiego 117 Wesoła k. Warszawy, ul. Żółkiewskiego 17 Wrocław, PI. Engelsa 5 Bardzo ważne jest właściwe pobranie próbek gleby i liści. Pierwszy raz najlepiej zrobić to z pomocą instruktora. Próbki pobiera się oddzielnie z poszczególnych kwater sadu lub nawet z części kwater, jeśli różnią się żyznością gleby lub historią uprawy. Jedna próbka może reprezentować wyrównane glebowe 2-4 hektary. Ziemię pobiera się łyżką stołową z płytkich dołków wykopanych na głębokość warstwy ornej w międzyrzę-dziu. Na każde 2-4 hektary wyrównanego glebowo pola należy wykopać 20-25 dołków. Oddzielnie zsypuje się ziemię pobraną z górnej, próchni-cznej (ornej) warstwy, a oddzielnie z podglebia (z dna dołka). Po zsypaniu do wiadra i wymieszaniu pobranej ziemi odsypuje się do woreczka płóciennego próbkę około 0,5-kilogramową, oznacza ją kartką zawierającą nazwisko i adres właściciela sadu, numer kwatery, datę i głębokość pobrania, a następnie suszy na powietrzu i wysyła do okręgowej stacji chemiczno-rolniczej. Próbki liści pobiera się oddzielnie dla każdej odmiany, z drzew owocują­cych, od połowy lipca do końca sierpnia. Zrywa się liście ze środka tegorocznych pędów, z różnych stron korony, po 5 lub 10 liści z drzewa. Łączną próbkę stanowi 100 liści, a więc pobiera się je z 20 lub 10 drzew każdej odmiany. W sadzie, w którym występuje duza liczba odmian, można ograniczyć się do pobrania liści z drzew 2 odmian najważniejszych. Liście przesyła się w torebkach papierowych, na których pisze się takie same informacje jak na próbkach glebowych. Analizy chemiczne gleby i liści dla oznaczenia potrzeb nawozowych mogą być wykonywane raz na 4 lata.