przed przycięciem po przycięciu Cięcie po posadzeniu jest początkiem formowania koron, toteż przed przystąpieniem do niego należy przeczytać rozdział „Formowanie i cięcie drzew". Rysunek 33 pokazuje, jak powinna wyglądać normalna korona 2-letniego drzewka przed przycięciem i po przycięciu, a także sposób cięcia trzech koron wadliwych. Postępowi sadownicy dobrze wiedzą, ze z sadu należy zbierać tylko jeden plon, tzn. owoce, a więc nie uprawiają w nim innych roślin. Jednakże przez 2-3 lata po posadzeniu drzew można wykorzystać ziemię pod uprawę niektórych roślin. Nie można uprawiać w sadzie zbóż ani wieloletnich motylkowych (koniczyn i lucerny). Natomiast dopuszczalna jest uprawa okopowych. Szczególnie należy unikać siania zbóz ozimych — błędu popełnianego najczęściej. Rysunek 34 pokazuje, że zboże zużywa stosunkowo dużo wody w maju, a mało w lipcu, buraki zaś odwrotnie. Dzieje się tak dlatego, że ozimina dobrze jest zakorzeniona na jesieni, intensywnie rozwija się przez wiosnę. Podobnie przebiega rozwój wieloletnich motylkowych. Buraki natomiast, które — jak wszystkie okopowe — późno zaczynają rosnąć intensywnie, dopiero w lipcu potrzebują dużych ilości wody. Drzewa owocowe, podobnie jak oziminy, wznawiają wegetację wiosenną, wytwarzają dużo nowych pędów i potrzebują dużych ilości wody. Nie powinny jednak rosnąć intensywnie w drugiej połowie lata, ponieważ ich tkanki nie zdrewniałyby przed zimą i łatwo uległyby przemarznięciu. Dlatego na początku okresu wegetacji drzewa powinny mieć pod dostatkiem wody, w drugiej zaś jego połowie — coraz mniej, aż do odczuwania lekkiego jej niedoboru, który zmusi drzewa do zakończenia wzrostu. Uprawa okopowych nawet pomoże zapewnić drzewom takie warunki, siew żyta natomiast uniemożliwi to. Pobieranie składników pokarmowych przebiega podobnie jak pobieranie wody. Zwłaszcza azot, który bardzo silnie wpływa na wzrost, odgrywa dużą rolę. Oprócz okopowych dopuszcza się uprawę niektórych roślin warzywnych, zwłaszcza późno zbieranych. Uprawa truskawki stanowi pewne ryzyko, ponieważ uniemożliwi opryskiwanie sadu pestycydami w okresie dojrze­wania jej owoców. Rośliny uprawia się w międzyrzędziach zostawiając w rzędach drzew co najmniej metrowe pasy nie porośnięte roślinnością, którą niszczy się za pomocą herbicydów (patrz „Utrzymywanie ugoru herbicydowego").