Maanez (Mg) pobierany jest przez drzewa w większej ilości niz fosfor. Vy. ^ostatek magnezu powoduje charakterystyczne zamieranie blaszki I śc i owej między nerwami (rys. 50), prowadzące do przedwczesnego nadania liści; w drugiej połowie lata obserwuje się ogołocenie dolnych ześci długopędów. W sadach, w których stosuje się bardzo wysokie dawki potasu, objawy niedoboru magnezu występują bardzo często. Magnez z czasem zostaje wypłukany z górnych warstw gleby i wtedy szczególnie silnie cierpią na jego niedostatek drzewa świeżo posadzone, płytko ukorzenione. Fosfor (P) występuje w roślinie w znacznie mniejszych ilościach niz azot. Fosfor przyspiesza dojrzewanie owoców i warunkuje wykształcenie się nasion. Silny niedobór fosforu, wywołujący objawy chorobowe, w sadach nie występuje. Fosfor w glebie przemieszcza się bardzo wolno, a jego związki często ulegają uwstecznieniu, tzn. przemianom w formy nieprzy-swajalne dla roślin. W doświadczeniach polowych drzewa owocowe nie reagowały na nawożenie fosforem, dlatego zostało ono uznane za zbędne. Widocznie niedużą ilość potrzebnego P są drzewa zdolne pobrać z każdej gleby. Obecnie poleca się stosować nawozy fosforowe tylko w czasie przygotowywania gleby pod sad zgodnie z informacjami podanymi na str. 61. Później nawozimy fosforem tylko w przypadku, gdy analizy chemiczne gleby i liści wykażą tego konieczność. Bor (B) należy do mikroelementów, ponieważ pobierany jest przez rośliny w ilościach wielokrotnie mniejszych niz azot czy potas. Niedostatek boru objawia się występowaniem w miąższu owoców grup skorkowaciałych komórek (rys. 50). Młode zawiązki często pękają. Nieraz objawy niedostatku boru mylą się z objawami gorzkiej plamistości. Rozróżnienie obu chorób jest łatwe, gdyż niedostatek boru objawia się już na młodych zawiązkach, a gorzka plamistość rozwija się na owocach dopiero w okresie zbioru.